Niemowlę 3-miesięczne rozpoznaje twarz matki, a miesiąc później rozróżnia twarze osób znanych, reagując na nie inaczej niż na twarze osób obcych. Zwraca uwagę na poruszające się podczas mówienia wargi. Wpatruje się też w źródło światła, w jaskrawe przedmioty i błyszczące powierzchnie oraz zaczyna się przyglądać własnym rączkom. Interesuje je szczególnie ich ruch – zbliża i oddala je od oczu. Bardziej interesuje się biało-czarnymi figurami geometrycznymi niż kolorowymi zabawkami.
Należy udać się do lekarza, gdy 4-miesięczne niemowlę
• nie przygląda się twarzom
• nie odwzajemnia uśmiechu czy nie płacze, widząc inną, „obcą” twarz
• nadmiernie reaguje na światło, to znaczy mruży oczy i silnie zaciska powieki
• nie patrzy na wprost, tylko ustawia głowę w jedną stronę lub patrzy bokiem
Początkowo maleństwo zaczyna wyciągać rączki w kierunku wiszących przedmiotów, a dopiero później próbuje je chwytać. Z czasem, po kilku próbach, mu się udaje. Niemowlę, które widzi prawidłowo, sięga po przedmiot początkowo po łuku, czyli zakrzywionym ruchem rączki. Do okulisty należy się zgłosić jeśli sięga i chwyta przedmioty na wprost, a nie po łuku, i/lub zbliża je tylko do jednego oka.
Do 5. miesiąca życia dziecko powinno
• skupiać wzrok na przedmiotach oddalonych o 1 m
• ustawiać oczy na wprost
• wyciągać rączkę w kierunku zabawki, szczególnie gdy może ją uchwycić
• oglądać i badać własne rączki
Między 5. a 7. miesiącem życia dziecko patrzy na zabawki pokazywane w całym polu widzenia. Brak koordynacji wzrokowo-ruchowej (np. kiedy dziecko nie sięga celnie po zabawkę), preferowanie jednego oka i słaba fiksacja (zatrzymanie wzroku na przedmiocie) wymagają konsultacji z lekarzem okulistą.
W ciągu kolejnych miesięcy można zaobserwować rosnące zainteresowanie dziecka drobnymi przedmiotami i detalami. Potrafi ono płynnie podążać wzrokiem za przesuwającym się obiektem.
W 7.—10. miesiącu życia niemowlę szybko przenosi uwagę z jednego obiektu na drugi, uczy się je sprawniej chwytać i wykazuje zainteresowanie zabawkami będącymi w ruchu lub oddalonymi o kilka metrów. W ten sposób ćwiczy sprawne widzenie na odległość.
Około 1. roku życia rozwinięte jest już widzenie przestrzenne, obuoczne. Po pierwszym roku prawie 80% dzieci widzi już podobnie jak osoby dorosłe.
Do wizyty u okulisty należy zgłosić się z dzieckiem ROCZNYM gdy
• nie interesuje się nowymi zabawkami lub przedmiotami
• nie dostrzega małych przedmiotów
• nie obserwuje poruszających się osób lub przedmiotów
PÓŁTORAROCZNE dziecko z wadą wzroku często
• potyka się o leżące przedmioty
• woli siedzieć niż biegać
• niechętnie ogląda pokazywane obrazki
• bawienie ogranicza się do postukiwania lub potrząsania podanym przedmiotem
Od przedszkolaka wymagamy więcej. Należy go zaprowadzić do okulisty gdy
• nadmiernie mruży oczy
• ma trudności z dostrzeganiem szczegółów na obrazkach
• nie nazywa kolorów
• ma trudności z prostymi czynnościami ruchowymi jak łapanie piłki
• słabo posługuje się kredką czy łyżką
Rozwój skomplikowanego zmysłu widzenia wymaga spokojnego otoczenia oraz czasu – liczonego w latach. Dopiero około 5. roku życia stabilizują się funkcje wzrokowe – umożliwiają wzrokowe uczenie się, a następnie naukę pisania i czytania. Ale już po kilku tygodniach życia, kiedy unormują się rytmy snu i jedzenia oraz pojawią dłuższe okresy czuwania, możemy zacząć pokazywać dziecku pojedyncze zabawki. Jednak bardziej służy to nauce patrzenia, skupiania wzroku na jednym punkcie, niż zabawie.
polecane produkty
