Łuszczyca, choć może przypominać łupież, jest poważniejszą chorobą o podłożu autoimmunologicznym. Objawy w wielu przypadkach są wyzwalane przez stres lub infekcję. Wówczas na skórze chorego pojawiają się grudki, pokryte suchymi łuskami. Skóra jest objęta stanem zapalnym i zaczerwieniona, a zmianom może towarzyszyć swędzenie i pieczenie. Między łuszczycą a łupieżem istnieje kilka zasadniczych różnic. Łuszczyca, w przeciwieństwie do łupieżu, jest chorobą przewlekłą, z okresami zaostrzeń i remisji. Może się też rozprzestrzeniać na czoło, szyję, plecy, skórę wokół uszu, łokcie, kolana, stopy, dłonie. Leczenie łuszczycy jest też dużo bardziej złożone, bo obejmuje leki, odpowiednią troskę o skórę, wymaga również zmian związanych z dietą i stylem życia. Zdyscyplinowani pacjenci są jednak mniej narażeni na nawroty choroby i łuszczyca ma u nich łagodniejszy przebieg.
Po zauważeniu u niemowlęcia objawów łuszczycy należy jak najszybciej zgłosić się do lekarza. Dermatolog powinien ją rozpoznać po charakterystycznym wyglądzie zmian, w niektórych przypadkach są jednak potrzebne badania laboratoryjne.